чархи суст

Ҷомаи моҳӣгири бо ях ва аҳамияти он

Моҳигирии яхӣ (ice fishing) як одати гузариш ва фароғатии хоси зимистон мебошад, ки на танҳо одамон балки табиатро низ бо ранги хосе зинда мекунад. Ин масъала, ки моҳӣ гирифтан дар ҳавои сард бо ях сурат мегирад, ба таҷҳизоти махсус, аз ҷумла пойафзолҳои мувофиқ ниёз дорад. Пойафзолҳо дар ин навъи моҳигирии муҳим боқӣ мемонанд, зеро он на танҳо барои муҳофизат кардан аз хунук, балки барои шахсият ва амалкард дар муҳити сахт кӯмак мекунад.

Сифатҳои муҳими пойафзоли моҳӣгири бо ях

Пойафзоли мувофиқ барои моҳӣгири бо ях бояд чанд хусусияти асосиро дошта бошад

1. Гармони олиро Дараҷаи гармии пойафзол хеле муҳим аст. Одамон вақти тӯлонӣ дар муҳити яхпӯшида нигоҳ дошта мешаванд, бинобарин пойафзол бояд шумоёнро гарм ва хушк нигоҳ дорад. Материалҳо, ки гармии ҷисмро нигоҳ медоранд, бояд истифода шаванд.

2. Гузаришпазирӣ ва обногузарӣ Пойафзол бояд аз об ва намии канали ях муҳофизат кунад. Маводҳои обногузар, бавижа гардиши пӯшида, барои муҳофизат кардани пойҳо аз намӣ ва ё ях такрор карда мешаванд.

4. Қувва ва устуворӣ Пойафзолҳо бояд дар баробари шартҳои гирдӣ ва мӯҳити сахт устувор бошанд. Онҳо набояд зуд фарсуда шаванд, зеро кӯмак мерасонанд, ки барои тӯлонӣ мӯҳлат бо равиши пойдору бо моҳидорidur бо мимонанд.

Вариантҳои пойафзолҳои моҳӣгири бо ях

Баъзе аз вариантҳои маъмул барои пойафзоли моҳӣгири бо ях ва истифодаи онҳо инҳоянд

1. Пойафзолҳои пӯшида Ин пойафзолҳо дар бораи ҳарорат ва намӣ аксуламалҳои хуб нишон медиҳанд. Онҳо бо пӯши кардани мизони гармии бадани инсон ва пешгирӣ кардани намӣ вохӯрда мешаванд.

2. Пойафзолҳои гайрии пӯшида Онҳо бештар барои хавфҳоиીની баҳрии назадо хизмат мекунанд. Онҳо ҳаво ва тунукиро гузариш медиҳанд, ки ҷисм талаб мекунад.

3. Пойафзолҳои хадамоти варзишӣ Ин пойафзолҳо махсус бо омодагии ба талапот ва рисолати варзишии мизон доранд. Онҳо метавонанд шавқи бештаре ҷалб кунанд.

Хулоса

Пойафзолҳо дар моҳӣгири бо ях на танҳо барои муҳофизат кардани пойҳо аз хунук ва намӣ балки барои васоити ин муҳити махсус низ авалинд. Истифодаи пойафзолҳои мувофиқ ва сифати баланд метавонад таҷрибаи моҳигириро беҳтар кунад ва шакли фароғатии зимистонро бо хурсандиҳои назаррас сабут кунад. Набудани пойафзолҳои дуруст метавонад нобасар ва бадтарин таҷрибаи моҳигириро ба вуҷуд орад. Барои ҳамаи кунҷкобон ва муҳаббатдорони моҳӣгири, ба онҳо зарур аст, ки барои таҷрибаи аъло ба ин дастуруламалҳо диққат диҳанд ва пойафзолҳои муҳими худро интихоб кунанд.